ഭയം

ഒരുപാട് പേടി. അതിൽനിന്നു രക്ഷക്കെന്നപോലെ ഒരുപാട് വിശ്വാസങ്ങൾ. വിശ്വാസങ്ങൾ അനുസരിപ്പിക്കുന്ന കുറേ ചിട്ടകൾ. അതായിരുന്നു അയാൾ. അയാളുടെ ചെറിയ ചെറിയ ചിട്ടകൾ പോലും ഒരിക്കലും തെറ്റിയിരുന്നില്ല. കാരണം അത് തെറ്റുംപോളുണ്ടാകുന്ന ഭയം അയാൾക്ക്‌ താങ്ങാൻ പറ്റുന്നതായിരുന്നില്ലാ ..

അയാളുടെ ചിട്ടകളും വിശ്വാസങ്ങളും അതിരാവിലെത്തന്നെ തുടങ്ങും. സൂര്യനുദിക്കുന്നതിനു മുന്നേ എന്നും അയാളുണരും. പുലർച്ച ഇരുട്ടിലേക്ക് കണ്ണ് തുറക്കുന്നത് അയാൾക്ക്‌ ഭയമായിരുന്നു. ഉണർന്നാലും  സൂര്യവെളിച്ചം കണ്ണിൽ പതിയുന്നത് വരെ കണ്ണ് മിഴിക്കാതെ അങ്ങനെ കിടക്കും. ചില ദിവസങ്ങളിൽ അയാൾ അല്പം നേരത്തെ ഉണരും. സൂര്യ വെളിച്ചം കണ്ണിൽ പതിയാൻ താമസിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അയാളുടെ മനസ്സിലെ ഭയം വർദ്ധിക്കും .. ശ്വാസമടക്കി അനങ്ങാതെ ആകുലതയോടെ സൂര്യനെയും കാത്ത് അയാൾ അങ്ങനെ കിടക്കും .. 

ഒരുദിവസം പതിവില്ലാതെ പാതി മയക്കത്തിലാണ് അയാളുണർന്നത്  . വെളിച്ചത്തിനുവേണ്ടി അയാൾ കാത്തുകിടന്നു. സൂര്യന് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരുപ്പ് പതിവിലും നീളുന്നത് പോലെ അയാൾക്ക്‌ തോന്നി. മനസ്സിലുള്ള ഉത്കണ്ഠ കൂടിക്കൂടി വന്നു.. പക്ഷെ ഇത്തവണയെന്തോ അത് അയാളെ അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തിയിരുന്നില്ല ..  

സമയം അനന്തതയിലേക്ക് നീണ്ടു നീണ്ടു പോവുകയായിരുന്നു. ശ്വാസമടക്കി അനങ്ങാതെ അയാൾ അങ്ങനേ കിടന്നു. വീണ്ടുമൊരു സൂര്യവെളിച്ചവും കാത്ത് ... 

സ്വാഭിമാനം (Self Respect)

വളരെ പണ്ട് ഒരു റിയാലിറ്റി ഷോയിൽ കണ്ടതാണെന്നാ ഓർമ .. അതിൽ ഒരു ജഡ്ജ് മറ്റേ ജഡ്ജിനെ നോക്കി "തനിക്കൊന്നും self respect ഇല്ല" എന്ന് പറഞ്ഞത് കേട്ടതും മറ്റേ ജഡ്ജ് ദേഷ്യം കൊണ്ട് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു ... "എനിക്കല്ല.. നിന്റെ അച്ഛനാ self respect ഇല്ലാത്തെ" എന്ന മട്ടിലുള്ള കുറെ ചീത്തയും വിളിച്ചു .. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ലാ .. ഇത്രേം വല്ല തെറിയാണോ ഈ self respect ഇല്ലാത്തത് ?  ... പിന്നെ അവന്മാര് വെറുതെ ഷോ കാണിക്കുകയാണ് എന്ന് കരുതി ഞാൻ അത് വിട്ടു ... പക്ഷെ ഈയിടെയാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങിയത് അന്ന് ആ ചേട്ടൻ ചീത്ത വിളിച്ചതിൽ എന്തോ കാര്യമുണ്ടെന്നു .. ഈ self respect അഥവാ സ്വാഭിമാനം ഇല്ലാത്തത് ഒരു വലിയ കുറവ് തന്നെയാണ് ....

സ്വാഭിമാനത്തെ കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ ആദ്യം ഈഗോ എന്താണെന്ന് ഒരു ധാരണയിൽ എത്തണം ... ഒരുപക്ഷെ വളരെ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട വാക്കായിരിക്കണം ഈ ഈഗോ അഥവാ അഹങ്കാരം ... ഈഗോ എന്ന് കേൾക്കുമ്പോഴേ എന്തോ ഒരു മോശം സ്വഭാവമായിട്ടാണ് നമ്മുക്ക് തോന്നുന്നത് .. എന്നാൽ അതങ്ങനെയല്ല .. ഈഗോ മോശമല്ലാ എന്ന് മാത്രമല്ല്ല അത് ജീവൻ നിലനിൽക്കാനും വംശത്തിന്റെ തന്നെ നിലനിൽപ്പിനു വളരെ അത്യാവശ്യമാണെന്നതാണ് സത്യം ...

ഈ ശാസ്ത്രം എത്ര പുരോഗമിച്ചാലും .. ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ചിത്രമൊക്കെ കാണിച്ചിട്ട് നമ്മൾ എത്ര സൂക്ഷ്മമാണെന്നും അപ്രധാനമാണെന്ന് പറഞ്ഞാലും അത് സമ്മതിക്കാൻ കൂട്ടാകാതെ നമ്മൾ പ്രധാനമാണെന്നും നമ്മുടെ ജീവനാണ് ഏറ്റവും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നത് എന്ന് നമ്മുടെ ഉള്ളിലുള്ള തോന്നലാണ് ഈഗോ ... അങ്ങനത്തെ ചിന്ത അത്യാവശ്യമാണ് ... അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മൾ നമ്മളെ നന്നായി നോക്കുന്നത് .. വൃത്തിയായിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ... ആരൊഗ്യവാനാവാൻ നോക്കുന്നത് .. എന്തെങ്കിലും ഒരസുഖം വന്നാൽ വേവലാതിപ്പെടുന്നത് .. എന്ത് കഷ്ടപ്പെട്ടും ജീവിതം ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് .. നമ്മുടെ ജീവനെ അടുത്ത തലമുറയിലേക്കു പകർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ... ഈഗോ ഇല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കിയേ .. ഞാൻ എന്നെ പോലെത്തന്നെ എല്ലാവരെയും കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അവസ്ഥ ... എന്തേങ്കിലും ഒരു പ്രതിസന്ധി വന്നാൽ "ഞാൻ വെറും കോടാനുകോടി പേരിൽ ഒരാൾ ... ഞാൻ ഇല്ലേലും ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ലാ" എന്ന് പറഞ്ഞു ചിലപ്പോ അത്മയത്യ ചെയ്യും .. അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ ചിലപ്പോൾ അസുഖങ്ങളിൽ നിന്നൊന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കില്ല .... മൊത്തം മാനവരാശി തന്നെ പ്രതിസന്ധിയിൽ ആവും ... ദൈവത്തിനു ഇത് ശരിക്കും അറിയാം ... അതുകൊണ്ട് തന്നെപുള്ളി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഓരോ മനുഷ്യരിലും ഈ ഈഗോ എന്ന് പറയുന്ന സാധനവും ചേർക്കും ...  ഈഗോ മനുഷ്യൻ ചിന്തിച്ചുണ്ടാക്കുന്നതല്ല. മറിച്ച് ജനിക്കുമ്പോൾ തന്നെ കിട്ടുന്നതാണ് .. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ ഈഗോ മനുഷ്യനിൽ നിന്നും വിട്ടുപൊകത്തുമില്ലാ ... വിശപ്പും ശ്വാസവും പിന്നെ മറ്റു വികാരങ്ങളും പോലെ ഈഗോ മനുഷ്യന്റെ ചിന്തയുടെ നിയന്ത്രത്തിനതീതമായി ജീവിതത്തിൽ മൊത്തം നിലകൊള്ളുന്നു ... 

ഈ ഈഗോയുടെ ഒരു പ്രത്യേകത ഇതിന്റെ അളവ് ഒരാളിൽ തന്നെ ഏറിയും കുറഞ്ഞും ഇരിക്കും ... ഈഗോ കൂടുന്ന അവസരത്തിൽ മനസ്സിന് സംതൃപ്തിയും ഈഗോ കുറയുന്ന അവസരത്തിൽ മനസ്സിന് നിരാശയും അനുഭവപ്പെടും ... ഈഗോ ഒരളവിൽ കൂടുതൽ താഴെപ്പോയാൽ ആത്മഹത്യാ വിചാരങ്ങൾ ഉണ്ടാവാം .... 

ഈഗോയുടെ മറ്റൊരു വലിയ പ്രത്യേകത എന്താണെന്നു വെച്ചാൽ ഒരാളുടെ ഈഗോയുടെ നിയന്ത്രണം അയാളെക്കാൾ കൂടുതൽ മറ്റുള്ളവരുടെ കയ്യിൽ ആണെന്നതാണ് .. ഈയൊരു ദുഖസത്യം എനിക്ക് മനസ്സിലായിട്ട്‌ ഏകദേശം ഒരു 8-9 മാസമേ ആയിക്കാണു ... എന്റെ ഏട്ടന്റെ കല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസം വൈകീട്ട് വീട്ടിൽ അത്യാവശ്യം നല്ല അൽകാരൊക്കെ ഉള്ള സമയം .. ഒരു അഞ്ചോ ആറോ വയസ്സുള്ള ഒരു കൊച്ചു പെണ്‍കുട്ടിയുമായി ഞാൻ നല്ല കമ്പനി ആയി ... ആ കുട്ടിയും  ആ കുട്ടിയുടെ അമ്മയും അച്ഛനും പിന്നെ വേറെ കുറേ വിരുന്നുകാരും ഒക്കെ വീടിന്റെ ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്നു .. ടിവി വച്ചിട്ടുണ്ട് .. കാർട്ടൂണ്‍ ആണ് ... ആ കുട്ടി നല്ല ആവേശത്തിൽ അത് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുയായിരുന്നു ... അപ്പൊ അതുവഴി പോയ ഞാൻ വെറുതേ ഈ ടിവിക്ക് മുന്നിൽ ടിവി മറിച്ച് നിന്നു .. ആ കുട്ടിയെ ഒന്ന് കളിപ്പിക്കാൻ .. എന്നോട് മാറാൻ പറഞ്ഞ് കുട്ടി വാശി പിടിച്ചു .. ഞാൻ മാറി .. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ വീണ്ടും ടിവിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു  ... ദേഷ്യം വന്ന ആ കുട്ടി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു "മാറ് പട്ടി"... ഇത്രയും ഓമനത്വമുള്ള ആ മുഖത്തുനിന്നും അങ്ങനൊരു പ്രതികരണം ഞാൻ തീരെ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലാ .. അവിടുന്നും ഇവിടുന്നും ഒക്കെ ആരൊക്കെയോ ചിരിക്കുന്നത് കേട്ട് .. ഞാൻ ആകെ ചൂളിപ്പോയി .. ഞാൻ മാറി അവിടെ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു ... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ എണീറ്റ്‌ പോയി .. അന്നും പിറ്റേന്നും ആ ഒരു സംഭവം എന്റെ മനസ്സിൽ കിടന്നു ..  എല്ലാവരുടെ മുന്നിൽ ആകെ നാണം കേട്ട പോലെ .. പിറ്റേ ദിവസം ആൾക്കാരോട് പെരുമാരുമ്പൊൾ ഇത് കാരണം എനിക്കൊരു മ്ലാനത ഉണ്ടായിരുന്നു ... ആ കുട്ടിയോട് ഞാൻ തീരെ മിണ്ടിയില്ലാ ..  സ്കൂളിൽ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിക്ക് പോലും എന്റെ മനോവികാരത്തെ എത്രകണ്ടു സ്വതീനിക്കാൻ പറ്റുന്നു ! എന്റെ ഈഗോയെ ഭൂമിയോളം താഴ്ത്താൻ ഒരു പിഞ്ചു കുട്ടിക്ക് ഒരു നിമിഷം മതി .. ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ ക്ഷോഭം കൊണ്ട് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു തന്റെ ഈഗോ തിരിച്ചു പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരും ഉണ്ട് .. 

ഇതുപൊലതന്നെ മറിച്ചും .. ഒരാൾ പുകഴ്ത്തിയാൽ എത്ര പെട്ടന്നാ ഞാൻ സന്തോഷിക്കുന്നത് ... പ്രത്യേകിച്ച് ഒരുപാട് ആൾക്കാർ കാണുന്ന അവസരത്തിൽ .. 
 ഫേസ്ബുക്കിൽ ഒരുപാട് ലൈക് കിട്ടുമ്പോൾ സന്തോഷിക്കുന്നതും ഇതുകൊണ്ട് തന്നെ ആവണം  ... ലൈക്കിന്റെ എണ്ണം കൂടുമ്പോൾ ഈഗോയും കൂടുന്നു ... അതുവഴി സന്തോഷവും 

നമ്മളുടെ ഈഗോയുടെ നിയന്ത്രണം നമ്മേക്കാൾ കൂടുതൽ മറ്റുള്ളവരുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തതിനു പിന്നിൽ ദൈവത്തിനു എന്തെങ്കിലും പരിണാമസംബന്ധിയായ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാവണം ... അതെന്തായാലും ആധുനിക ലോകത്ത് ജീവിതത്തിൽ സ്വന്തം ജീവിത ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തുന്നവരെ നോക്കിയാൽ അവരെല്ലാവരും ഈ ഈഗോയെ സ്വന്തം നിയന്ത്രണത്തിൽ എത്തിക്കുന്നതിൽ ഒരു പരുതിവരെ വിജയിച്ചവരായി കാണാം .. ഇവരുടെ മനോവികാരം മറ്റുള്ളവരുടെ അഭിപ്രായം അനുസരിച്ച് അതികം മാറുകയില്ല .. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇവർക്ക് എന്തെങ്കിലും ലക്ഷ്യമുണ്ടെങ്കിൽ അതും ഉറച്ചതായിരിക്കും .... ഇതാണ്‌ self respect. ഈയോരർത്ഥത്തിൽ self respect ഇല്ലാ എന്ന് പറയുന്നത് വളരെ ഒരു മോശം അവസ്ഥ തന്നെയാണ് .. മറ്റുള്ളവരുടെ അഭിപ്രായത്തിനനുസരിച്ച് നമ്മുടെ ജീവിതം മാറ്റേണ്ടി വരും .. അവരുടെ പ്രശംസ കിട്ടാനും അത് വഴി സന്തോഷിക്കാനും ...

ഈഗോയുടെ നിയന്ത്രണം നമ്മുടെ കയ്യിൽ കൊണ്ടുവരുക അത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല ... കാരണം ദൈവം മനുഷ്യനെ അങ്ങനെയല്ല ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത് ... അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈഗോയെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ഒരൊറ്റ വഴിയെ ഉള്ളു .... നമ്മൾ കേൾക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ അതെന്തുതന്നെ ആയിക്കോട്ടെ .. അതതുപോലെ അങ്ങ് സ്വീകരിക്കാതെ ഒരു വിശകലനത്തിന് വിധേയമാക്കിയ ശേഷം മാത്രം സ്വീകരിക്കുക ...  വിശകലനത്തിലൂടെ സത്യം എന്താന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുക .. ഉദാഹരണത്തിന് ആ കൊച്ച് എന്നെ "മാറ് പട്ടി" എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ .. ആൾകാര് ചിരിച്ചപ്പോൾ .. അത് എന്നെ തരം താഴ്ത്തിയത് പോലെ എടുക്കാതെ ആ കുട്ടിക്ക് ആ കാർട്ടൂണിനോടുള്ള സ്നേഹവും ആ കുട്ടിക്ക് പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടുള്ള പെരുമാറ്റ രീതിയും ഒക്കെയാണ് ഒർത്തതെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ ഞാൻ ഈ രീതിൽ പ്രതികരിക്കിലായിരുന്നു ... പിറ്റേ ദിവസം ആ കുട്ടിയോട് ഞാൻ കൂടുതൽ കമ്പനി ആയേനെ ... 
അതുപോലെതന്നെ നിയന്ത്രത്തിനു വിധേയമാക്കേണ്ട ഒന്നാണ് നമ്മൾ കേൾക്കുന്ന നമ്മേക്കുറിച്ചുള്ള പുകഴ്തലുകളും .. നമുക്ക് അഭിമാനിക്കാൻ വകയുള്ള പുകഴ്തലുകളാണോ എന്ന് നമ്മൾ വിശകലനം ചെയ്യേണ്ടതും അത്യവാശ്യമാണ് ... ഇതുവഴി മറ്റുള്ളവർ പറയുന്നതുപോലെയല്ലാ മറിച്ച് നമ്മൾ രൂപപ്പെടുത്തിയ ചിന്താഗതിക്കനുസരിച്ച് നമുക്ക് മുന്നോട്ടു പോകാൻ കഴിയും ..

സ്വന്തം കഴിവ് കൊണ്ട് തന്റെ ലക്ഷ്യ സ്ഥലത്ത് എത്തുന്നവരും അത് വഴി നാലാൾ അറിയപ്പെടുന്നവരും മഹാന്മാരുമായ എല്ലാവരും തന്നെ ഒരുവിധം self respect ഉള്ളവരാണ് ..

അതിൽ എല്ലാവർക്കും അത്രതന്നെ ഇഷ്ടമല്ലാത്ത ഉദാഹരണമാണ് ശ്രീ സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌... ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ എതിർത്തിട്ടും പുള്ളി പുള്ളിടെ പ്ലാനുമായി മുന്നോട്ടു പോയി .. ഒരു സിനിമ ഉണ്ടാക്കി ... ആ സിനിമ ആരെക്കാണിചാലും ഇറക്കണ്ടാ എന്ന് പറയുന്ന തരാം പടം ... എന്നിട്ടും പുള്ളി അതിറക്കി .. വിജയിപ്പിച്ചു .. മലയാളി ഹൌസിൽ വരെ വന്നു .... ഒരുപാട് പേര് കോമാളി എന്ന് വിളിച്ചാക്ഷേപിച്ച ആൾക്കാരിൽ ചിലരെങ്കിലും പുള്ളിയുടെ ആരാധകരായി ... നാട്ടുകാർ പറഞ്ഞ നല്ലതും ചീത്തയും പുള്ളി കേട്ടില്ല ... പുള്ളി പുള്ളിടെ വഴിക്ക് പോയി .. നാട്ടുകാരിൽ ഒരാള് പോലും പുള്ളിക്ക് അഞ്ചു പൈസേടെ ബഹുമാനം കൊടുത്തിട്ടില്ലാ  .. ഒരാളൊഴികെ ... ആ ഒരാൾ അദ്ദേഹം തന്നെയായിരുന്നു ... അതാണ്‌ self respect ... അതിന്റെ ശക്തിയാണ് അദ്ധേഹത്തിന്റെ വിജയം ...

എന്റെ തലയണ ...

അങ്ങനെ വീണ്ടും ബംഗ്ലൂരിൽ തന്നെ എത്തി ... ബാംഗ്ലൂരിൽ വരാൻ പ്രധാനമായും രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണ് ... കല്യാണം കഴിയാതെ അവശേഷിക്കുന്ന രണ്ടു നല്ല കൂട്ടുകാർ ഇവിടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഒരു ജോലി കിട്ടുന്നത് വരെ വാടക കൊടുക്കാതെ ഇവിടെ കൂടാം ... പിന്നെ ഒരുപാട് കമ്പനി ഒക്കെ ഉള്ളതല്ലേ... എവിടേലും കേറിപ്പറ്റാൻ എളുപ്പമായിരിക്കും ..

ജീവിതം ഒരെട്ടുവർഷം പുറകിലോട്ടു പോയ പോലെ ..

ഇവന്മാര് താമസിക്കുന്നത് ഒരു 2BHKയിലാണ് ... രണ്ടു പേർക്കും ഓരോരോ മുറി ... പണ്ട് ഹോസ്റ്റലിൽ രണ്ട് കട്ടിൽ അടുപ്പിച്ചിട്ട് നാല് പേര് കിടക്കുന്ന പരിപാടി ഒന്നും ഇപ്പൊ നടക്കില്ലാ എന്ന് മനസ്സിലായി ... ഹാളിൽ ഒരു നല്ല കട്ടിലുണ്ട് ... അവിടെയാണേ ടീവിയുമുണ്ട് .. ഞാൻ കട്ടിലിന്റെ അടിയിൽ എന്റെ ബാഗുകൾ വെച്ചു ... ആ ഹാൾ എന്റെ മുറിയാക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു ..

അന്ന് വൈകീട്ട് വെള്ളമടി ... രണ്ടു വർഷത്തിനു മീതെ ആയിട്ടുണ്ടാവും ഞാൻ മദ്യം തൊട്ടിട്ട് ... അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഒറ്റ പെഗ്ഗിൽ ഞാൻ പൂസായി ... പൊളിഞ്ഞ ബിസിനെസ്സും നഷ്ടവും ഒക്കെയായി ഞാൻ എന്റെ സെന്റി തുടങ്ങി ... പിന്നെ ഞാൻതന്നെ അതൊക്കെ എങ്ങനെയോ നിർത്തി ... സെന്റിക്കൊന്നും ഇപ്പൊ പഴയ മാർക്കററ്റില്ലാ എന്നൊരു തോന്നൽ ...

വെള്ളമടിയുടെ ഇടയിലാണ് ഞാൻ ആ ഞെട്ടിക്കുന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കിയത് ... അവന്മാർക്ക് രണ്ടു പേർക്കും ഗേൾ ഫ്രെണ്ട്സ് ഉണ്ട് ..! തുല്യ ദുഖിതരെത്തേടി നാടു വിട്ടു വന്ന എന്നിക്കു കിട്ടിയ ആദ്യത്തെ ഷോക്ക് ... ! പിന്നെ അവന്മാരുടെ ഓരോരോ കഥകൾ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ... ഇതൊക്കെ കേട്ട് അസൂയയും വിഷമവും ഒക്കെ കൂടി ഒരു പ്രത്യേകതരം വികാരം ... അത് മുഖത്ത് വരാതെ കൂൾ ആയിരിക്കാൻ ഞാൻ പെട്ട പാട് ..... "ഇതൊക്കെ വെറും പുളുവാടാ" എന്നാരോ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു .. എന്നാലും മനസ്സിലെ ആ തീ ഓരോ കഥ പറയുമ്പോഴും കൂടിക്കൂടി വന്നു ....

അതികം താമസിക്കാതെ അവർ ഒരു ഞെട്ടിക്കുന്ന കാര്യം കൂടെപ്പറഞ്ഞു ... എല്ലാ ശനി ഞായർ ദിവസങ്ങളിൽ ആ പെണ്‍കുട്ടികൾ ഇവിടെ ഈ വീട്ടിൽ വരുമത്രേ .... "ഇതൊക്കെ വെറും പുളുവാടാ" എന്ന് നേരത്തെ പറഞ്ഞ ആ പുള്ളി പിന്നൊരക്ഷരം മിണ്ടീട്ടില്ലാ ... ഈ വരുന്ന ആഴ്ചാവസാനം ഇവന്മാര് ഈ പറഞ്ഞതൊക്കെ നേരിട്ട് കാണേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്നോർത്ത് ഒരു സമാധാനവും വന്നില്ല എനിക്ക് ... അവിടെ വിട്ടു എവിടേലും പോയാ മതി എന്ന് തോന്നി ... പക്ഷെ എവിടെ പോകാൻ ? ഇതൊക്കെ കണ്ടിരുന്നേ പറ്റൂ ...

ജീവിതം ഇത്രയൊക്കെയായിട്ടും കയ്യിലാണേ ഒന്നുമില്ല .. പേരിനുപോലും ഒരു പെണ്ണില്ലാ ....... അന്നാ വെള്ളമടി കഴിഞ്ഞപ്പോ മനസ്സാകെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു ... ഉള്ള കോംപ്ലെക്സ് ഒക്കെ പുറത്തു വന്നു ... 

വെള്ളമടി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നേരം വളരെ ഇരുട്ടി ... അവന്മാർ അവന്മാരുടെ മുറിയിൽ പോയിക്കിടന്നു ... ഞാൻ എന്റെ കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു ... ഒരുപാട് നേരം ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചിരുന്നു ... ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞു കിടക്കാറായപ്പോഴാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് .. അവിടെ കട്ടിലിൽ രണ്ടു തലയണയുണ്ട് ! ... ആരോ അറിഞ്ഞു കൊണ്ടിട്ടപോലെ ... രണ്ടു തലയണ എനിക്കിഷ്ടമാണ് ... ഒന്ന് തലയിൽ വെക്കും ... മറ്റേതു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കും ... ഇവിടെ ഒരെണ്ണം കട്ടിയില്ലാത്ത പതിഞ്ഞ തലയണ ആയിരുന്നു ... മറ്റേതു തടിച്ചു സ്പൊഞ്ചുള്ള വെള്ള തലയണ ... കട്ടിയില്ലാത്ത തലയണ തലയിൽ വെച്ച് വെള്ള തലയണ നെഞ്ചത്തോട് ചേർത്ത് ഇറുക്കി കേട്ടിപ്പിടുച്ച് ഞാൻ കിടന്നു ... നല്ല സുഖം .. നെഞ്ചിൽ നിന്നും അസൂയകളും വിഷമങ്ങളുമെല്ലാം ആ തലയണ വലിച്ചെടുക്കുന്നത് പോലെ ... എനിക്കാ വെള്ള തലയണയെ ശരിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു ... പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം അവൾ എനിക്ക് ചെറിയൊരാശ്വാസമായിരുന്നു ...

കാത്തിരുന്ന ശനിയാഴ്ച സമാഗതമായി .... ഉച്ചയായപ്പൊഴേക്കും കൂട്ടുകാർ അവരുടെ കാമുകിമാരെയും കൊണ്ട് വീട്ടിലെത്തി .. രണ്ടുപേരേയും കാണാൻ നല്ല രസം .. ഭാഗ്യവാന്മാർ .. എല്ലാരും കൂടെ കുറെ നേരം എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചിരുന്നു ... രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും തമിഴാണ് ... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവര് നാല് പേരും കൂടെ കറങ്ങാൻ പുറത്തു പോയി ... എന്നോടും വരാൻ കുറെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു ... പക്ഷെ ഞാൻ പോയില്ലാ .. അവർ രാത്രി ഒരേഴുമണി ആയപ്പോഴേക്കും തിരിച്ചു വന്നു ... പിന്നെ ഒരു ബഹളമയമായിരുന്നു ... പാചകവും ചിരിയും കളിയും ഒക്കെയായി ഹോ ! ... ഇതിലൊന്നും എനിക്ക് വല്യ റോൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .. ഞാൻ വെറും കാഴ്ചക്കാരൻ .. എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും അന്ന് രാത്രി നല്ല ഭക്ഷണം കിട്ടി ... കബാബും പുലാവും ഒക്കെയായി മനസ്സ് നിറയെ കഴിച്ചു ... എല്ലാവരും കൂടെയിരുന്ന ചർച്ചകളും തമാശകളും ... ഞാനും അതിൽ ഉൾപ്പെടാൻ പരമാവതി ശ്രമിച്ചു .. അവരാരും എന്നെ ഒരസൌകര്യമായി കണ്ടില്ലാ ... എന്നിട്ടും എന്റെ മനസ്സിൽ ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ആ അസൂയ മെല്ലെ മെല്ലെ പുറത്തു വന്നു ... ഞാൻ അതിനെ കടിഞ്ഞാണിടാൻ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു .. പക്ഷെ നടന്നില്ല ...

രാത്രി ഒരു പന്ത്രണ്ടര ആയപ്പോഴേക്കും കലാപരിപാടികൾ ഒക്കെ തീർന്നു ... കൂട്ടുകാർ കാമുകിമാരെയും കൂട്ടി മുറിയിലോട്ടു പോയി .. ഞാൻ ഹാളിൽ എന്റെ കട്ടിലിൽ വന്നിരുപ്പായി ... മുറിയിൽ നിന്നും ചിരിയുടെ ശബ്ദം ... അസൂയയാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വില്യ അസ്വസ്ഥത എന്ന് എനിക്കന്ന് ബോധ്യമായി ...

എനിക്കാശ്വാസമായി വെള്ള തലയണ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്റൊപ്പം ... ഞാനവളെ ഇറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി കിടന്നു .. സുഖം ... പെട്ടന്ന് ഉള്ളിൽ ആരോ വാതിൽ തുറക്കുന്ന സബ്ദം കേട്ട് ... ഞാൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ... ഒരുത്തൻ ഹാളിൽ വന്നു ലൈറ്റിട്ടു ..

"എന്തെ ??" ഞാൻ ചോതിച്ചു ...

"ഇവിടെ എന്റെ ഒരു തലയണ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ ... ?"

ഞാൻ പുതപ്പു മാറ്റി ...

വെള്ള തലയണ കണ്ടതും അത് നോക്കി കൈനീട്ടി അവൻ പറഞ്ഞു "ഇത് തന്നെ ... അതിങ്ങ്‌ തര്വോ ???"

ഞാൻ ഒരു നിമഷം അവന്റെ കയ്യിലോട്ട് നോക്കി .. എന്നിട്ട് ആ തലയണ എടുത്ത് അവന്റെ കയ്യിലോട്ട് വെച്ച് കൊടുത്തു ...

ഒരു താങ്ക്സും പറഞ്ഞ് അവൻ ഉള്ളിലോട്ടു പോയി വാതിലടച്ചു ...

ഞാൻ ലൈറ്റോഫാക്കി വന്നു കിടന്നു .. കണ്ണ് തുറന്നു ഉത്തരത്തിൽ നോക്കി കുറേ നേരം ഞാൻ അങ്ങനെ കിടന്നു.. എന്തുകൊണ്ടോ എന്തോ ആ നിമിഷം മനസ്സിന്റെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ നിന്നും ഒരു ചിരി എന്റെ മുഖത്ത് വന്ന് പൊട്ടി വിരിഞ്ഞങ്ങുപോയി ...

എന്റെ പ്രചോതനം ... രഹുൽജി

ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ കുറ്റം പറഞ്ഞാലും ശരി .. ശ്രീ രാഹുൽ ഗാന്ധി എന്ന വ്യക്തി ഇന്ന് എനിക്ക് ഒരു വലിയ പ്രചോതനം തന്നെയാണ് ... എന്തുമാത്രം ത്യാഗങ്ങളിലൂടെയാണ് അദ്ദേഹം കടന്നു പോകുന്നത് .. 

ആവശ്യത്തിനു ഭക്ഷണവും വസ്ത്രവും പാർപ്പിടവും ഒക്കെയുള്ള ഒരു ശരാശരി വ്യക്തിയുടെ ആഗ്രഹം തനിക്കു താല്പര്യമുള്ള മേഖലയിൽ പണിയെടുക്കുക എന്നായിരിക്കും ... പക്ഷെ ഒരുവിധം ആൾക്കാർക്കൊന്നും അതിനു പറ്റാറില്ല .. നാളത്തെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത നമ്മളെ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ജോലി ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു ... സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങൾ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ കുഴിച്ചിട്ട് അവർ ജീവിതം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു ... ഇഷ്ടമല്ലാത്ത ഉത്തരവാതിത്വം ചുമലിൽ താങ്ങി .... അങ്ങനെയങ്ങനെ ...

അത്തരത്തിലുള്ള ഒരാളാണ് ഞാനും ... ഇടക്കിടക്ക് എനിക്ക് തോന്നുമായിരുന്നു വലിയ കാശുള്ള കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ത് നന്നായേനെ എന്ന് ... പക്ഷെ ഇപ്പൊ തോന്നുന്നു ആ ചിന്തയൊക്കെ വെറുതെയാണെന്ന് ...

ശ്രീ രാഹുൽ ഗാന്ധി നല്ല കാശുള്ള കുടുംബത്തിലാണ് ജനിച്ചത്‌ ... പക്ഷെ എന്ത് ചെയാൻ .. സ്വന്തം താല്പര്യം എന്താന്ന് കണ്ടുപിടിക്കാനുള്ള സാവകാശംകൂടി കിട്ടിക്കാണില്ല .. അച്ഛന്റെ മുഖച്ഛായയും ഗാന്ധി എന്ന പേരും ഉള്ളതുകൊണ്ട് എല്ലാരും ആ പാവത്തെ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഇറക്കി ... ഈ ഗുണങ്ങളൊക്കെക്കാരണം കുറേ വോട്ടു കിട്ടും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് എല്ലാരും പിടിച്ചു പുള്ളിയെ ഒരു നേതാവാക്കി ....

രാഹുൽജിക്ക് രാഷ്ട്രീയത്തിൽ വല്യ താല്പര്യം ഇല്ലാ എന്നറിയാൻ കവടി നിരത്തി നോക്കേണ്ട ആവശ്യം ഒന്നുമില്ലാ ... പിള്ളിയുടെ വർത്തമാനത്തിൽ നിന്നും നമുക്കൊരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ .. ഒരു ശരാശരി ബുദ്ധിയുള്ള ആള് പത്തുവർഷത്തിൽ കൂടുതൽ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഇരുന്നാൽ ... രാഷ്ട്രീയത്തിൽ എന്നല്ല ഏതു മേഖലയിൽ ഇരുന്നാലും അതിനെക്കുറിച്ച് അത്യാവശ്യം നല്ല അറിവ് കാണും ... പക്ഷെ രാഹുൽ ഗാന്ധിക്ക് ഈ രാഷ്ട്രീയ വിവരം വളരെ കുറവാണ് .. അത് അദ്ദേഹം മണ്ടനായത് കൊണ്ടൊന്നുമല്ല ... പുള്ളിക്ക് താല്പര്യമില്ല ... പുള്ളി അതിനു മെനക്കെട്ടില്ല.. അത്രതന്നെ ...

ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ജോലി മനസ്സിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന വേദന ആ ജോലി തരുന്ന ഉത്തരവാതിത്വത്തിനനുസരിച്ച് കൂടും എന്നതാണ് വാസ്തവം ... രാഹുൽജിക്ക് കിട്ടാറുള്ള അല്ലെങ്കിൽ എൽപ്പിക്കാപ്പെടാറുള്ള ഉത്തരവാതിത്വം ചില്ലറയൊന്നുമല്ല .... ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില പുള്ളി കിടന്നു പിടയുന്നുണ്ടാവും ... പാവം ... ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഒരു ശരാശരി വ്യക്തിക്ക് ഒരിത്തിരി റിസ്ക്‌ എടുത്താലും തനിക്കിഷ്ടമുള്ള മേഖലയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ പറ്റും .. അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഒരു പ്രതീക്ഷയെങ്കിലും കാണും ... പക്ഷെ നമ്മുടെ രഹുൽജിക്കോ ... അങ്ങനെ ഒരു മാറ്റം ഇനി പുള്ളി വിചാരിച്ചാലും നടക്കാൻ വലിയ പാടാണ് ... അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ജോലി ചെയ്ത് നിരാശയും സംഘര്‍ഷവും അനുഭവിക്കുന്ന ഒരുപാട് പേർക്ക് ആശ്വാസമാണ് ശ്രീ രാഹുൽജി ...

പുള്ളിയുടെ ഓരോ ദിവസവും എന്തുമാത്രം സംഘർഷമുള്ളതായിരിക്കും ! എത്രയെത്ര വ്യത്യസ്തമായ ആൾകാരെ ദിവസവും കാണണം .. തന്നെ പുകഴ്‌ത്താനും ഉപദേശിക്കാനും ചുറ്റിനും ആൾകാർ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടി കഴിവില്ലാത്തവൻ എന്ന് പ്രമുഖ മാധ്യമങ്ങളടക്കം ഒരു വലിയ വിഭാഗം ആൾകാർ പറയുന്നത് കേട്ടാണ് പുള്ളിയുടെ ഓരോ ദിവസവും കടന്നു പോകുന്നത് .. ഇതൊന്നും വകവെക്കാതെ ആത്മാഭിമാനം ഒട്ടും നഷ്ടപ്പെട്ടതായി കാണിക്കാതെ മുഖത്തൊരു ചിരിയുമായ് പിള്ളി എന്നും ഈ രാജ്യത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു ... ഇതൊക്കെ വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ എന്റെയൊക്കെ ജീവിതം എന്ത് സുഖകരം ... !

ദൈവത്തിന്റെ ഒരിടപെടൽ ഇവിടെ ഒരു രക്ഷകനായി എത്തിയേക്കാം ... എല്ലാവരും ഒന്ന് ആഞ്ഞ് പ്രാർഥിച്ചാൽ ഒരുപക്ഷെ രാഹുൽ ഗാന്ധി അമേത്തിയിൽ പരാച്ചയപ്പെടും ... അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അതൊരു രക്ഷപ്പെടലാണ് ... ഭാരതം അനുഭവക്കുറവുള്ള നേതാവിന്റെ കയ്യിൽനിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന് ചില രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷകർ വിലയിരുത്താം ... എന്നാൽ അതോടൊപ്പം രക്ഷപ്പെടാൻ പോകുന്നത് ശ്രീ രാഹുൽ ഗാന്ധിയും കൂടെയാണ് .... തന്റെ താല്പര്യത്തിനനുസരിചുള്ള മേഖല തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള ഒരു ചെറിയ അവസരം പുള്ളിക്കവിടെ ലഭിക്കും ... തന്റെ ജീവിതം അർത്ഥപൂർണമാക്കാനുള്ള പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു നേരത്ത വെളിച്ചം പുള്ളിക്ക് അവിടെ കാണാൻ കഴിയും ...

നമുക്കെല്ലാവർക്കും ആ സുദിനത്തിനു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കാം .......

എന്റെ വ്യക്തിത്വ വികസനം

എനിക്കും സമാനമായ അനുഭവം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് ... ഞാൻ തന്നെ ചെന്നുപെട്ട അവസ്ഥ ആയത് കൊണ്ട് എനിക്ക് ഇന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ ഒരു തമാശ ആയിട്ടാണ് തോന്നുന്നത് ... എനിട്ടും ഞാൻ ഇതുവരെ ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാ ...

ജന്മനാ അന്തർമുഖനായിരുന്ന എനിക്ക്. ആൾക്കാരുമായി ഇടപെഴുകാൻ വല്യ പാടായിരുന്നു. ഈ അവസ്ഥ എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇതിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ ഞാൻ വളരെയാതികം പരിശ്രമിച്ചിരുന്നു. അതിനു ഞാൻ കണ്ട ഒരു പ്രധാന വഴി മറ്റുള്ളവരെ അനുകരിക്കുകാ എന്നതാണ് ...
എന്റെ കൂടെ പഠിച്ച ഒരുത്തനുണ്ട് .. അവൻ ആണേ ആള് വൻ സോഷ്യലാ ... അവന്റെ ഒരു പ്രത്യേകത അവൻ വലുപ്പ ചെറുപ്പമില്ലാതെ എല്ലാവരോടും ഒരേ പോലെ പെരുമാറും എന്നുള്ളതാണ് ... നമ്മുടെ ഹോസ്റ്റലിൽ ഒരു സെക്യൂരിറ്റി ഉണ്ട് ... ആ സെക്യൂരിറ്റിയോട്  അവൻ പെരുമാറുന്നത് വളരെ സ്നേഹത്തോടെ ആണ് ... അതിപ്പോ സെക്യൂരിറ്റിയോട് മാത്രമല്ല ടീച്ചർമാരോടും ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരോടും എല്ലാം അവൻ ഒരേ പോലെ ആണ് ...   അവനെ അനുകരിച്ചാൽ രക്ഷപ്പെടും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി ... ഞാൻ കുറെ ശ്രമിച്ചു..  പക്ഷെ പറയുന്നത്ര എളുപ്പമല്ലായിരുന്നില്ലാ എനിക്ക് കാര്യങ്ങൾ .... ശ്രമങ്ങൾ ഒരുവിതം എല്ലാം തന്നെ പാളി .. ഒരു അന്തർമുഖനായിതന്നെ ഞാൻ എന്റെ കോളേജ് ജീവിതം തീർത്തു ..

അതികം താമസിയാതെതന്നെ എനിക്കൊരു ജോലി കിട്ടി ..  ആദ്യത്തെ മാസം താമസം കമ്പനി ഒരു ഹോട്ടലിൽ ആണ് എനിക്ക് ഏർപ്പാടാക്കിയത് .. അതികം ആരോടും മിണ്ടാതെ കമ്പനി ജോലി അങ്ങനെ മുന്നോട്ടു പോകുന്നത് അത്ര പന്തിയല്ലാ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങി .. ഞാൻ എന്റെ കൂട്ടുകാരനെ ഓർത്തു ... ഞാൻ താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടലിൽ ഒരു സെക്യൂരിറ്റി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു അൻപതു വയസ്സിനു മീതെ കാണും ...  ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഓഫീസിൽ പോണതിനു മുന്നേ ഞാൻ പുള്ളിയെ പരിചയപ്പെട്ടു ... പിന്നീട് കാണുമ്പോഴോക്കെ വർത്തമാനം പറയും ... പുള്ളിക്ക് എന്റെ സ്വഭാവം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി .. ആൾക്കാരുമായി ഇടപെഴുകാൻ അത്ര വല്യ പാടൊന്നുമില്ലാ എന്നെനിക്കു തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു ...

ചില ദിവസങ്ങളിൽ ആ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടൻ എന്നോട് വർത്തമാനം പറയുമ്പോൾ എന്റെ കൈകളിൽ പിടിക്കുമായിരുന്നു .. അത് ഒരു പന്തികേടായി തോന്നിയെങ്കിലും ഞാൻ അത് കാര്യമാക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു ... ഒരു ദിവസം ആ പുള്ളി വർത്തമാനം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിക്കുംപോൾ പുള്ളി പുള്ളിടെ ഒരു കൈ എന്റെ തോളത്ത് വെച്ചു ... ഞാൻ നോക്കികൊണ്ടിരിക്കേ കൈ മെല്ലെ താഴോട്ടു ഒഴുകി എന്റെ വയറിൽ എത്തി ... പിന്നേയും കൈ താഴോട്ട് !!! ...  ഞാൻ ഞെട്ടി ! കുതറി പിന്നോട്ട് മാറി ... ആകെ പരിഭ്രമിച്ചു ഞാൻ പറഞ്ഞു പോയി "ഇതെന്താ ഇത്! ഞാൻ അത്തരക്കാരാൻ അല്ലാ !" ... ഞാൻ മുറിയിലോട്ടു പോയി കതകടച്ച് ഇരുന്നു .. ഞാൻ ശരിക്കും പേടിച്ചിരുന്നു ...

വീണ്ടും ഒരു പത്തു ദിവസത്തോളം എനിക്ക് ആ ഹോട്ടലിൽ താമസിക്കേണ്ടി വന്നു ... ആ സെക്യൂരിറ്റി എങ്ങാനും ഉണ്ടെങ്കിൽ ആ ഗേറ്റ് കടന്നു പോവാൻ ഞാൻ ശരിക്കും പേടിച്ചിരുന്നു .. ആ പേടി മാസങ്ങളോളം എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ...

ഇന്നാലോചിക്കുമ്പോൾ ആ പേടിച്ചതൊക്കെ ഒരു തമാശ ആയിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ... അവശേഷിക്കുന്നത് ഒരു ജാള്യത മാത്രം ... career developmentനു സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ഒരു രീതി വമ്പൻ നിലയിൽ പരാചയപെട്ട ഒരു ജാള്യത ..

Times Now - ശ്രീ Rahul Gandhi

ഇന്ന് Times Nowൽ ശ്രീ രാഹുൽ ഗാന്ധിയുടെ ഇന്റർവ്യൂ കണ്ടു ... നല്ല രസമായിരുന്നു കാണാൻ ... അതിലെ ചില പ്രസക്ത ഭാഗങ്ങൾ ...

ചൊ 1: 2002 കലാപത്തിൽ മോഡിക്ക് പങ്കുണ്ടെന്ന് താങ്കൾ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ ?
ഉ: കോണ്‍ഗ്രസ്സും BJPയും ആശയപരമായി വളരെ അന്തരമുണ്ട് ... 
എനിക്ക് ഈ മൊത്തം സിസ്റ്റം മാറ്റണം ... യുവാക്കൾക്ക് അവസരം നൽകണം ... സ്ത്രീകളെ ശക്തരാക്കണം ... പിന്നെ അധികാരവികേന്ദ്രീകരണം നടക്കണം ... അധികാരം താഴെ തട്ടിൽ വരെ എത്തണം ..

ചൊ 2: അഴിമതിയെ ശക്തമായി എതിർക്കുന്ന താങ്കൾ .. ആദർശ് കുംഭകോണത്തിൽ എന്ത് നിലപാടാണ് എടുത്തത്‌ ...
ഉ: അതെ ഈ സിസ്റ്റം ...
എനിക്ക് ഈ സിസ്റ്റം മാറ്റണം ... യുവാക്കൾക്ക് അവസരം നൽകണം ... സ്ത്രീകളെ ശക്തരാക്കണം ... പിന്നെ അധികാരവികേന്ദ്രീകരണം നടക്കണം ... അധികാരം താഴെ തട്ടിൽ വരെ എത്തണം ..

ചൊ 3: 1984 കലാപത്തിൽ പാർട്ടിക്ക് വേണ്ടി താങ്കൾ മാപ്പ് പറയുമോ ?
ഉ: എനിക്ക് ഈ മൊത്തം സിസ്റ്റം മാറ്റണം ... യുവാക്കൾക്ക് അവസരം നൽകണം ... സ്ത്രീകളെ ശക്തരാക്കണം ... പിന്നെ അധികാരവികേന്ദ്രീകരണം നടക്കണം ... അധികാരം താഴെ തട്ടിൽ വരെ എത്തണം ..

വിലക്കയറ്റം ... ആപ് ... ലാലു ... തുടങ്ങി ഒരുപാട് വിഷയങ്ങളിൽ ചോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു ..

ഇത് മൊത്തം കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ കോളേജ് ജീവിതത്തിലെ പരീക്ഷാ കാലം ഓർത്തു പോയി ... ആകെ കുറച്ച് വല്ലതുമേ അറിയത്തുള്ളൂ.. എന്നാലും പേപ്പർ മൊത്തം എഴുതും ... അറിയാത്ത ചോദ്യം ആണെങ്കിലും അറിയാവുന്നതൊക്കെ എഴുതും ... ദൈവകൃപയാണോ എന്നറിയില്ല.. ചില പരീക്ഷകൾ ഇങ്ങനെ ജയിക്കറുമുണ്ട്.. രഹുൽജിയും നമ്മളെ പോലൊക്കെ തന്നെയാ .. എന്തു ചോദ്യം ചോദിച്ചാലും പുള്ളിക്കറിയാവുന്ന ഉത്തരം പുള്ളി വയറ് നിറയെ പറഞ്ഞു തരും ... പുള്ളിയും ജയിച്ചാ മതിയായിരുന്നു ... ദൈവം അനുഗ്രഹികട്ടെ ...